Burn-out
“En ik kan nog steeds huilen om niks, de meeste klachten liggen nu wel achter me, maar dat huilen….” Ik zat op een terrasje met Francien. We hadden elkaar al heel lang niet gezien en het was tijd om bij te praten. Dat huilen, dat herkende ik, ik had ook zo’n fase gehad waarin ik verbaasd was over mijn eigen reacties. Ik hoefde maar iets licht emotioneels op de tv te zien, bijvoorbeeld, of ik stond te janken. Alleen maar door de haperende hormonen.
Maar zij zat daar nog in, zoals ze vertelde. Ze had nogal wat meegemaakt: ze was burn-out geraakt en ze had veel last gehad van overgangsklachten zoals de opvliegers en slecht slapen, ze was geprikkeld en emotioneel om niks, kon dingen niet meer onthouden en raakte uitgeput. Ik vroeg haar of ze in de gaten had gehad dat haar burn-out daar ook mee te maken gehad kon hebben. “Nee, kan dat dan?”, was haar antwoord. Ik legde haar uit dat dat wel degelijk het geval kon zijn: zowel de overgang als stress hebben hormonale componenten en die kunnen elkaar enorm versterken.
Ander werk
“Had ik dat maar geweten…., dan was ik waarschijnlijk heel anders met mijn burn-out omgegaan”, zei ze.
Het bleek dat ze door haar leidinggevende naar de bedrijfsarts was gestuurd. Die had gezien dat ze inderdaad aan chronische stress leed en had haar gewaarschuwd voor een burn-out. Zijn advies was dat ze even rustiger aan moest doen om een burn-out te voorkomen. Hij wilde ook dat ze naar een psycholoog ging om daar een burn-out programma te volgen. Francien was naar die psycholoog geweest maar had daar niet zo’n goed gevoel bij gehad en was er niet mee verder gegaan.
Na een paar weken was ze wel met haar manager in gesprek gegaan. En omdat ze geconcludeerd had dat haar werk allemaal te veel voor haar was, had ze geopteerd voor een lichtere, eenvoudigere functie. Haar manager vond dat eerst niet zo’n goed idee; ze had, vóór haar burn-out, haar werk altijd met veel plezier en succes gedaan. Hij wilde haar niet kwijt. Toch had ze er zelf op aangedrongen en toen er een andere functie vrij kwam, werd zij daar op geplaatst.
Bore-out
In het begin had het haar goed gedaan om te weten dat ze het rustiger aan kon doen. Maar nu begon ze zich te vervelen. Het werk was routinematig, ze mocht wel meedenken maar kreeg daar weinig gelegenheid voor en soms had ze gewoon even niets te doen. Ze moest wachten op anderen of had haar klussen af. Ze realiseerde zich dat ze onder haar nivo werkte in een baan die haar veel meer energie kostte dan hij opleverde. Dat vond ze raar, want zo moeilijk was het toch allemaal niet. En nu begon ze weer gestrest te raken, haar overgangsklachten begonnen weer op te spelen en ze wist het niet meer. In plaats van een dreigende burn-out begon ze nu last te krijgen van een dreigende bore-out.
Wat nu?
Terug naar haar oude baan, waar ze af en toe naar verlangde was geen optie meer, die was inmiddels anders ingevuld. Wat moest ze nu doen? Ze was klaar voor iets anders, maar wat???
We maakten een afspraak om het dáár eens over te hebben én om eens te kijken naar wat ze eraan kon doen om haar overgangsklachten nog beter in de hand te houden.
Ik ben blij dat ik haar daarbij kan en mag helpen.
Vind je dit interessant? Dan is dit: Waarom stress voor 45+ vrouwen fataal kan zijn, of dit: Je droombaan is dichterbij dan je denkt, misschien ook interessant voor je.
Birgitte Woltman werkt met 45+ vrouwen met een veeleisende baan of eigen bedrijf die het gevoel hebben stil te staan of vast te lopen in hun werk of leven. Ze hebben stressklachten en herkennen zichzelf niet meer en hebben het gevoel dat ze er alleen voor staan.
Birgitte helpt ze een keuze te maken die recht doet aan hun talenten, competenties, levenservaring én aan hun verlangens en ambities.
Download hier het gratis e-book “Hoe jouw droomwerk zich in 3 stappen onthult”.
