Gestrest?
Ik schoof mijn arm in de manchet van de bloeddrukmeter die één van mijn collega’s had meegenomen. Nét op de dag dat we voor het eerst een audit hadden om een ISO- en tegelijkertijd een FSC- certificaat te verkrijgen. Mijn project, waar ik een aantal maanden aan gewerkt had, werd nu, als het allemaal goed verliep, afgerond met de felbegeerde papiertjes.
Hij had ineens zijn hoofd om de deur gestoken met de vraag: ‘zullen we dan nu je bloeddruk eens meten? Eigenlijk vond ik het helemaal geen goed idee, ik had het heel druk die dag, maar toch: misschien was het juist wel het goede moment want ik voelde me inderdaad gestrest.
Vertrouwen
Op hetzelfde moment was een auditeur bezig om mijn collega’s te interviewen over alle werkprocessen binnen ons bedrijf. Een groothandel met een aantal verkoopafdelingen en een groot magazijn waarin allerlei logistieke processen plaatsvonden. Ik had er alle vertrouwen in dat het goed zou gaan, maar toch….
De laatste dagen voorafgaand aan de audit steeg de spanning. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn collega’s. Ze bestookten me met vragen over wat ze nou precies moesten zeggen en doen en vooral wat NIET.
Wat maakte het voor mij spannend?
Ten eerste was het een fikse klus geweest, naast mijn andere werkzaamheden.
Ten tweede was mijn ambitie groot: ik wilde het project binnen de afgesproken planning en binnen het afgesproken budget opleveren en natuurlijk kon dat niet als we de audit niet met een voldoende afsloten. Dus voordat we opgingen moest alles prima in orde zijn.
Er lag ook druk vanuit de markt waardoor het belangrijk was om de certificaten z.s.m. te verkrijgen zodat we daarmee de leveringen aan onze klanten konden zekerstellen.
Het was de eerste keer dat we zoiets deden en het was mijn project en mijn verantwoordelijkheid.
De proef op de som
Eén collega die mij zo bezig zag, vroeg me of ik last van stress had. ‘Nee, ja, nee, ach ja, ik vind het allemaal wel spannend maar ook erg leuk’, was mijn antwoord. ‘Weet je wat, ik neem eens een bloeddrukmeter mee, dan kunnen we de proef op de som nemen”, stelde hij voor.
En daar stond hij dus, met de bloeddrukmeter. Ik stak mij arm in de manchet en het apparaatje begon zijn werk te doen.
De uitslag
We haalden met vlag en wimpel de certificaten (met flying colours 😉 ). Geen enkel verbeterpunt! En dat bleek echt uitzonderlijk te zijn voor een onderneming van onze omvang. Het was feest!
Het zette mij aan het denken
Ik had de lat best hoog gelegd, dat wist ik, dat deed ik eigenlijk met al mijn projecten. Omdat er bij dit project een externe auditeur aan te pas kwam die ook nog een objectieve norm hanteerde werd mij heel duidelijk dat ik een goed resultaat had behaald maar ook hoge eisen (vooral aan mezelf) stelde.
In dit geval had het ervoor gezorgd dat we dit project bijna foutloos hadden afgerond maar het had ook een andere kant. Ik had er hard voor gewerkt, lange dagen gemaakt en veel van mezelf erin gestoken. Dat was niet persé nodig geweest.
Een tandje minder had ook gekund. We hadden dan even goed de felbegeerde certificaten behaald zodat de levering aan onze klanten kon worden voortgezet.
Het project was even goed geslaagd maar het was voor mij een stuk gezonder geweest. Want de laatste weken had ik inderdaad iets te veel van mezelf gevergd en dat was zichtbaar op de bloeddrukmeter.
Sinds die tijd stel ik mij vaker de vraag: Wat is goed? Wie bepaalt wat goed is? Gewoon goed is vaak goed genoeg!
Hoe zit dat met jou?
Welke stress ervaringen heb jij gehad en wat heb je daaruit geleerd?
Overigens heb ik het hier niet over chronische stress die tot overspannenheid of burn-out kan leiden. Daar spelen, in ieder geval in mijn ervaring, ook andere elementen een rol. Misschien op een ander moment meer daarover.
Birgitte Woltman werkt met 45+ vrouwen met een veeleisende baan of eigen bedrijf die het gevoel hebben stil te staan of vast te lopen in hun werk of leven. Ze hebben stressklachten en herkennen zichzelf niet meer en hebben het gevoel dat ze er alleen voor staan.
Birgitte helpt ze een keuze te maken die recht doet aan hun talenten, competenties, levenservaring én aan hun verlangens en ambities.
Download hier het gratis e-book “Hoe jouw droomwerk zich in 3 stappen onthult”.
Leuk artikel Birgitte! Voor mij herkenbaar. Dat inzetten voor meer dan 100% ken ik nog beter. Zoals ik er nu naar kijk, zou het te maken kunnen hebben met een overtuiging: je nooit goed genoeg voelen en jezelf opjagen. Met als gevolg eens een dreigend hartinfarct…best eng. Na een paar jaar dezelfde verschijnselen in een ander werk en daar ben ik uitgestapt. Ik wilde niet nog een keer aan de hart monitor. Heb nu een soort van anti-stress pil gevonden die bestaat uit vitamines en mineralen die mij goed ondersteunen, kan stress beter hanteren.
Hallo Anneke, dank voor je reactie!
Fijn dat de vitamines en mineralen je ondersteunen. Het lijkt me dat je je overtuiging: je nooit goed genoeg voelen en jezelf opjagen, ook onderzocht hebt. Herken je de momenten waarop hij de kop opsteekt? Of heb je hem inmiddels weten te veranderen?
Voor mij gold dat ik eigenlijk nooit wist wanneer iets goed genoeg was, ik gaf altijd het beste, was veeleisend en dat ging soms ten koste van mijzelf. Door mijn werk eens te laten toetsen door een externe kwam ik daar achter.