Werk jij zelf aan je ontwikkeling?

De laatste tijd las ik in allerlei vakbladen dat de werkgeversorganisaties er voorstander van zijn om de transitievergoeding in te zetten voor om- her- of bijscholing. Dat betekent dat er pas in mensen wordt geïnvesteerd wanneer ze ontslagen worden en de organisatie verlaten. En dan mogen ze het ook nog zelf betalen; uit de vergoeding.

Paard achter de wagen

Ik krijg daar een raar gevoel van, want waarom pas investeren wanneer het te laat is? Is dat niet het paard achter de wagen spannen? Waarom niet continu investeren in de ontwikkeling van je organisatie en je medewerkers? En waarom pas in jezelf investeren als je een transitievergoeding krijgt?
Natuurlijk, we hebben een recessie achter de rug en soms was het ontslag van medewerkers de enige mogelijkheid om als organisatie te overleven.

Maar dan vraag ik me af in hoeverre de mensen die moesten vertrekken gekwalificeerd waren voor de arbeidsmarkt en nog belangrijker: zouden die mensen weten wat ze willen?
Verliezen van je werk betekent, naast het verwerken van het verlies, ook een nieuwe kans. Een kans om te gaan doen wat je eigenlijk al lang wilde doen maar dat er nooit van gekomen is.

Heft in eigen handen

Hoe is dat voor jou? In welke mate heb jij het heft in eigen handen genomen en heb jij geïnvesteerd in je eigen ontwikkeling? Heb je daarbij rekening gehouden met wat je écht wilt, wat vanuit je hart komt en wat je roeping is?

Ik heb lange tijd werk gedaan dat helemaal paste bij mijn opleiding en mijn verwachtingen. Ik kreeg (of creëerde) kansen om in projecten te werken waarin ik leerde en die mij verder brachten. Maar na een aantal keer gelijksoortige projecten te hebben gedaan, zat er weinig nieuws meer in. Toch bleef ik bij mijn werkgever: het was dichtbij, mijn salaris was OK (al zat er geen groei meer in), ik had leuke collega’s etc.

Het begon te kriebelen toen ik de 45 passeerde en me realiseerde dat ik nog graag ander werk wilde gaan doen. Een traject bij een loopbaancoach bevestigde dat het écht mijn droom was om als coach met mensen samen te werken.

Geen mogelijkheden

Bij mijn werkgever was er geen mogelijkheid om daar invulling aan te geven. Toch werd mijn verlangen steeds groter. Om een eerste stap te zetten, ging ik mij oriënteren op opleidingen. 
Ik koos ervoor om te starten met een 3,5 jarige opleiding, om die in mijn eigen tijd te volgen en om die zelf te betalen.

Het zal niet voor iedereen weggelegd zijn om voor eigen rekening een ontwikkeltraject aan te gaan. Maar bedenk dat er nog steeds fiscale regelingen zijn die de kosten erg dempen. Als je het heft zelf in handen neemt dan openen zich écht daarna deuren die je van te voren niet kunt bedenken. Zo ging het bij mij ook en uiteindelijk ben ik coach geworden.

Op het moment (2019) zijn er ook subsidieregelingen voor 45+ -ers waardoor ik je kan helpen met een Ontwikkeladvies. Lees verder op: Gratis Ontwikkeladvies

Jouw ervaring

Ik ben erg benieuwd naar jouw ervaringen daarmee of jouw mening hierover. Wat voor ontwikkelstappen wil je zetten? Waar verlang jij naar? Wat is jouw eigen rol daarin? Wat is of was de rol van je werkgever? Wat vind jij ervan als de transitievergoeding wordt aangewend voor scholing?
Deel ze hieronder in de reacties: