Ineens viel het me op deze week. Het zoeken naar ander werk lijkt erg op het afgaan van allerlei pashokjes. Net zolang tot je het goede gevonden hebt.

Het begint al met: wat wil je doen? Welk hokje lijkt je geschikt? Hokjes die niet geschikt lijken -banen die niet bij je passen- daar wil je niet in en solliciteer je niet op. De plek waar het hokje staat, -de werkgever- is ook belangrijk, sterker nog, als de werkgever je niet aanspreekt, dan zie je niet eens of hij pashokjes heeft.

Jij bent véél meer dan wat in een hokje past!

Maar eigenlijk vind ik het een afschuwelijk idee, dat je baan overeenkomt met een hokje.
Want wat zegt dat over jou? Het doet jou als persoon te kort: jij bent veel meer dan de kennis en ervaring waar een werkgever het hokje mee wil vullen en je op lijkt te selecteren.

Je bent een persoon die al veel werk- en levenservaring heeft opgedaan en beschikt over veel meer talenten, competenties en bekwaamheden dan waar de werkgever naar zoekt. Je hebt veel mee gemaakt, successen en teleurstellingen gekend en hebt een flinke dosis zelfkennis opgedaan. Je weet wat je kunt, waardoor je gedreven of gemotiveerd wordt en welke talenten je graag (verder) wilt ontwikkelen en je hebt ambities, plannen en verlangens.

Verpieteren

Toch hebt ik het al een aantal keer zien gebeuren: vrouwen die in een hokje terecht komen en daar dreigen te verpieteren. De muren van het hokje zijn van beton, oprekken zit er niet in. Ze worden afgerekend op de stukjes van het hokje die ze nét niet in kunnen vullen. Een groot deel van hun talenten mogen ze niet meenemen het hokje in.

Kortom: ze hebben een baan waarin ze afgerekend worden op hun tekortkomingen en mogen de talenten waar ze wél over beschikken niet inzetten. Dat leidt tot frustratie, onbegrip en boosheid. Helaas heb ik het zien gebeuren dat vrouwen daardoor afbranden. (En mannen trouwens ook!)

Ken jij ze ook?

Of heb jij een gelijksoortige ervaring?  Wat kun je dan doen?

Allereerst kun je je erbij neerleggen, dat het zo is. Daar is niets mis mee want soms heb je weinig andere keuzes i.v.m. de arbeidsmarkt of andere omstandigheden. Maar laat dat dan een bewuste keuze zijn waarin je ook beslist om er het beste van te maken. Door bijvoorbeeld je kennis op de ontbrekende stukjes, bij te spijkeren of door bijvoorbeeld naast je gewone taken je aan te melden voor extra activiteiten, projecten of taken.

Ten tweede: als je bij een grotere werkgever werkt, zijn daar misschien (op termijn) andere mogelijkheden voor je. Oriënteer je daarop, ga met mensen in gesprek, bespreek welke opleidingen je zou kunnen doen of op welke andere afdelingen je mee mag draaien om ervaring op te doen, etc. Lastig puntje kan zijn dat je afhankelijk bent van je leidinggevende; niet iedere leidinggevende is even enthousiast over het begeleiden van zijn of haar medewerkers naar een andere baan binnen de organisatie. Al is het maar omdat het betekent dat hij of zij dan met een vacature te maken krijgt.

Ten derde: vertrek. Dat hoef je niet van het ene op het andere moment te doen maar kun je goed voorbereiden. Maak expliciet door bijvoorbeeld op te schrijven waar je goed in bent, wat je graag doet, waar je blij van wordt, waar je naar verlangt. Breng in kaart wat voor werk je graag zou doen en welk type werkgever bij je past. Houd er rekening mee hoe je werk in je leven past. Wat betekent het voor jou? Waar ontleen jij betekenis aan?
Misschien is een eerste stap het volgen van een opleiding. Begin daaraan: je ontmoet dan al veel andere inspirerende en gelijk gestemde mensen, krijgt veel energie die je ook meeneemt in je werk, je vergroot je netwerk en daarmee ook je kansen op ander werk.