“Voor de derde keer burnout” daarmee kwam ze binnen. Ze vond het vreselijk. Een jaar of 10 geleden was het haar overkomen. Ze was vastgelopen op haar werk, had er niet aan toe willen geven en was doorgegaan tot het niet meer kon. Ze was uitgevallen en had, met behulp van haar huisarts en een psycholoog, langzaam haar energie weer teruggevonden. Ze had haar werk hervat en in het begin ging het wel. Er werd rekening met haar gehouden, haar takenpakket was aangepast en ze kreeg alle ruimte om te re-integreren.
Haar man had alle geduld met haar gehad en had haar aan alle kanten geholpen.
Opnieuw ging het mis
Toen ze eenmaal volledig aan de slag was, sloop het er weer in. Ze deed of het goed met haar ging maar vanbinnen had ze een leeg gevoel. De problemen die er lagen vóórdat ze uitviel waren niet opgelost. Dat vrat aan haar. Ze probeerde hierover in gesprek te gaan maar de toezeggingen die werden gedaan, werden niet waargemaakt.
Ze groef zich steeds dieper in, nam werk mee naar huis, kreeg ruzie thuis en kreeg de griep.
Althans, daar leek het op. Maar ze werd niet beter en een bezoek aan de huisarts bevestigde waar ze bang voor was. Haar burnout was weer terug. Opnieuw ging ze aan de slag om te herstellen. Maar op haar werk hadden ze geen vertrouwen meer in haar. En om een lang verhaal kort te maken: na haar re-integratie stond ze op straat.
Kille rapportages
Ze vond werk als manager in een andere sector, had een fijn team en het ging een aantal jaar goed met haar. Totdat er een directiewisseling plaatsvond. Vanaf dat moment werd haar opgedragen om in kille cijfers te rapporteren. Op zich vond ze dat geen probleem want ze wist dat haar team goed werk deed. Maar om de cijfers aan te kunnen leveren moest ze autorisatie krijgen voor een bepaald systeem en dat kreeg ze niet. Ze probeerde hier goede afspraken over te maken met de directie. Het kostte wat moeite maar uiteindelijk werd het haar toegestaan. Voor drie weken. Want op een dag kon ze er niet meer bij. Waarom? Dat is haar nooit duidelijk geworden. Ze ging in gesprek met de directie, kreeg mooie woorden en beloftes en er gebeurde niets. Het resultaat was dat ze toch de rapportages ging maken met behulp van informatie die ze overal vandaan moest halen, moest bewerken en die waarschijnlijk niet klopte.
Hoe gaat het nu écht met je?
Ze kon steeds minder hebben van haar team, ze werd kortaf, boos, emotioneel, vergeetachtig en sliep steeds slechter. En op sommige dagen van de maand leek het wel of ze helemaal niets kon verdragen; dan wilde ze het liefst met een deken over haar hoofd in bed blijven liggen.
Toen ze op een dag een afspraak met vrienden af wilde zeggen om thuis te kunnen werken, stelde haar man haar een indringende vraag. Hij vroeg haar hoe het nu écht met haar ging. En toen brak ze. Ze herkende dat ze weer op dezelfde weg was als 10 jaar geleden. Zo wilde ze het niet meer. Ze meldde zich ziek en maakte een afspraak met de bedrijfsarts. Die gaf haar een time out van een paar weken. In die weken had ze uitgerust en was ze op zoek gegaan naar hulp. Zo kwam ze bij mij terecht.
Ze had op tijd aan de rem getrokken en kreeg de tijd om te herstellen. We stonden erbij stil dat haar klachten in sommige periodes veel heftiger waren dan in andere en ze ontdekte dat dat met haar cyclus te maken had en dat het in feite een heftige vorm van PMS was. Die ontdekking hielp haar om haar klachten beter te begrijpen en er wat aan te doen.
Wij hebben samen de patronen onderzocht waarin ze terecht gekomen was. Ze ontdekte de verbanden tussen haar situatie van 10 jaar geleden en nu: haar onmacht om iets aan de situatie te veranderen. Daarop doorgaand ontdekte ze dat er nóg wat aan de hand was: de andere partij luisterde niet naar haar. Zij werd niet gehoord en het voelde alsof zij als persoon niet gehoord en afgewezen werd. En daar zat haar pijn; het was alsof zij er niet mocht zijn. Toen dat eenmaal duidelijk was, hebben we met dat thema verder gewerkt. Inmiddels is het zover dat ze weer met plezier aan het werk is en verstoren gelijksoortige situaties haar niet meer. Ze is tevreden over de successen die ze met haar team haalt, is vrolijk en heeft zelfvertrouwen. En wat helemaal fijn is, ze neemt geen werk meer mee naar huis en heeft tijd om gezellige activiteiten te ondernemen met haar man, familie en vrienden.
Birgitte Woltman werkt met 45+ vrouwen met een veeleisende baan of eigen bedrijf die het gevoel hebben stil te staan of vast te lopen in hun werk of leven. Ze hebben stressklachten en herkennen zichzelf niet meer en hebben het gevoel dat ze er alleen voor staan.
Birgitte helpt ze een keuze te maken die recht doet aan hun talenten, competenties, levenservaring én aan hun verlangens en ambities.
Download hier het gratis e-book “Hoe jouw droomwerk zich in 3 stappen onthult”.
