Als de ene deur dicht gaat, gaat er een andere deur open

De dichte deur blijft dicht

“Als de ene deur dichtgaat, gaat er een andere deur open.” Dat is toch het gezegde?

Maar hoe is dat in werkelijkheid?

Aan een dichte deur kun je stevig je neus stoten als je maar blijft proberen om er toch doorheen te gaan. En juist als je er maar op blijft bonzen, belemmer je jezelf om verder te gaan. Maar de dichte deur de rug toe keren kan erg zwaar zijn; je hebt er al je moed en veerkracht  voor nodig. Een nieuwe open deur is dan ver te zoeken, ik spreek uit ervaring.

Het kan ook anders

Ik heb ook momenten meegemaakt waarop er inderdaad, niet lang na het sluiten van de ene deur, een andere in zicht kwam. Bijvoorbeeld tijdens de zoektocht naar een andere baan. Na een ingewikkelde sollicitatieprocedure inclusief assessment, bleek dat ik écht de juiste persoon was om als HR manager in een productiebedrijf te gaan werken.

Maar ‘iets’ voelde niet goed. Ik kon het niet duiden; ergens in mijn buik kriebelde iets. Kwam het door de soort vragen of doordat het een ingewikkelde sollicitatieprocedure was, ik weet het niet. Ik kreeg een rondleiding door iemand die erg enthousiast was, maar dat veranderde er niet veel aan.

Er kriebelde iets en ik had het gevoel dat het niet klopte. Ik voelde me niet op mijn gemak, niet in mijn kracht en steeds kleiner worden.

De deur dichtgedaan

Ik besloot om het af te zeggen. Hoe lastig ik het ook vond; ik moest het doen. Terwijl ik op dat moment geen baan en zelfs geen uitzicht op een andere sollicitatie had.

Maar dat veranderde snel. Binnen een week nadat ik de deur had dichtgedaan, opende er een andere deur: ik werd uitgenodigd voor een sollicitatie bij een andere werkgever en snel daarna ging ik er ook werken.

Hier gebeurde het dus!  De ene deur ging dicht en vlak daarna ging een andere deur open.

Ik vraag me af waardoor dat komt en ik denk dat ik daar wel een antwoord op heb gevonden dat, voor mij althans, werkt.

Hoe werkt dat dan?

Het ligt eraan wie de deur dichtgooit.

Doet een ander dat, op een moment dat jij daar niet aan toe bent, dan is de kans groot dat je nog steeds op die oude deur blijft staan bonzen. Maar die gaat niet meer open. Je hebt dan echt nog geen oog voor andere deuren want je blijft maar terugverlangen in het ‘oude’.

Het ‘niet weten’

Doe je het zelf, neem je een beslissing waarbij je luistert naar je hart en trouw bent aan jezelf, dan is de situatie totaal anders. Al weet je nog helemaal niet wat er zal volgen.

Maar juist in die leegte, in dat ‘niet weten’ ontstaat er ruimte. En in die ruimte kan ‘het nieuwe’ zich aandienen en kun je de deur ontdekken die open staat om jou te verwelkomen.

Deze deur heb ik gefotografeerd onderweg naar Santiago de Compostela en is van een pelgrimsherberg in Pamplona.